Ząb jest strukturą składającą się z szeregu warstw materiału, który pomaga w przeżuwaniu i mówieniu. Przypominają kości, ale w rzeczywistości są o wiele bardziej skomplikowane. Zęby są w rzeczywistości najtwardszym materiałem w Twoim ciele, są nawet twardsze niż Twoje kości! Przyjrzyjmy się bliżej różnym rodzajom materiałów, które mogą być użyte do stworzenia zębów.
Mamy przyjemność przedstawić artykuł przygotowany w porozumieniu z centrumdentystyczne.com
Porcelana
Proces tworzenia zęba z porcelany dentystycznej obejmuje kilka etapów. Najpierw porcelana dentystyczna jest nakładana w postaci pasty na stop. Następnie porcelana jest podgrzewana w piecu w temperaturze prawie 900 stopni Celsjusza. Piec jest utrzymywany w tej temperaturze przez jedną minutę. Po tym czasie uzupełnienie jest pozostawiane do ostygnięcia. W stomatologicznych piecach porcelanowych temperatura jest kontrolowana przez mechaniczną pompę zgrubną. Proces ten jest powtarzany minimum trzykrotnie. Kolejne wypalanie odbywa się w niższej temperaturze. Proces ten wymaga zastosowania ceramiki, która jest w stanie wytrzymać ekstremalne cykle termiczne. W przeciwnym razie uzupełnienie może nie pasować prawidłowo.
Skład porcelany dentystycznej zależy od rodzaju użytej ceramiki. W przeciwieństwie do porcelany używanej do produkcji licówek, porcelany strukturalne wymagają lepszego procesu mieszania niż licówki porcelanowe. Ceramika ta jest następnie wylewana lub prasowana do ponadwymiarowych form. Proces ten pozwala na precyzyjne kształtowanie zęba i jest wysoce kontrolowany.
Wczesne formacje porcelan dentystycznych obejmowały interakcję srebra z palladem. W ten sposób powstawał koloid o zielonkawym kolorze. Umożliwia to zastosowanie bardziej szlachetnych metali w aplikacjach stomatologicznych. Ponadto łączenie ceramiczno-metalowe pozwala stomatologom na stosowanie stopów wysoko-szlachetnych.
Inna technika budowy koron stomatologicznych polega na stapianiu ceramiki z metalem. Metoda ta eliminuje słabe miejsce spowodowane propagacją mikropęknięć. Szkliwo-podobna korona porcelanowa jest następnie stapiana z koroną metalową. Ta metoda budowy koron obejmuje kilka etapów, ale w wyniku tego procesu uzyskuje się naturalnie wyglądający ząb.
Chociaż porcelany są w dużej mierze krystaliczne, są chemicznie podobne do szkliwa. Mają podobne właściwości i są odporne na rozszerzalność termiczną. Jednakże, w przeciwieństwie do emalii, porcelany mają niską wytrzymałość na rozciąganie.
Żywica kompozytowa
Żywica kompozytowa to materiał, który może być stosowany do naprawy i budowy zębów. Po usunięciu próchnicy, dentysta nadaje żywicy pożądany kształt. Po utwardzeniu żywicy, dentysta używa światła UV do jej utwardzenia. Naprawiony ząb jest następnie polerowany i czyszczony. Proces ten powinien trwać około 45 minut.
Żywica kompozytowa jest bardzo estetyczna i może być formowana tak, aby pasowała do koloru Twoich zębów. Można ją również ukształtować tak, aby naśladowała naturalne kontury Twoich zębów. Oznacza to, że będzie dobrze komponować się z Twoim uśmiechem. Żywice te są również często określane jako białe wypełnienia, ponieważ są tak estetyczne.
Naprawa stomatologiczna z użyciem żywicy kompozytowej to doskonały wybór w przypadku wielu problemów stomatologicznych. Procedury te mogą naprawić pęknięte lub wyszczerbione zęby, a nawet mogą naprawić luki między zębami. Zabieg ten jest również bardziej ekonomiczny niż korona lub inna procedura naprawy zębów. Jest to również znacznie bezpieczniejsza alternatywa niż wypełnienia amalgamatowe.
Inną alternatywą są kompozyty mikrohybrydowe. Są one wykonane z cząstek dwutlenku krzemu i prepolimeryzowanych wypełniaczy organicznych. Materiały te zawierają cząstki o wielkości od 20 do 600 nm. Ponieważ cząstki są tak małe, są łatwiejsze do polerowania i mogą zapewnić bardziej estetyczne wykończenie niż tradycyjne materiały.
Chociaż oba rodzaje żywic mogą być wykonane tak, aby wyglądały jak Twoje naturalne zęby, nie są takie same. Główne różnice między nimi to kolor materiału, oraz wygląd kosmetyczny. Żywica kompozytowa jest bardziej estetyczna, a materiał może być wykonany na zamówienie, aby dopasować się do zębów pacjenta. Ważne jest, aby wybrać najlepszy materiał dla konkretnych potrzeb.
Glass ionomer
Często zadawane pytanie brzmi: “Jak glass ionomer wbudowuje się w zęby?”. Odpowiedź brzmi: ten materiał modyfikowany żywicą ulega reakcji z roztworem kwasowo-zasadowym. W wyniku tej reakcji między zębem a cementem powstaje warstwa o wysokim stopniu przylegania.
Przed nałożeniem tej żywicy należy najpierw kondycjonować powierzchnię zęba. Uzyskuje się to poprzez namoczenie go w kwaśnym roztworze 37% poli(kwasu akrylowego). Ten kwaśny roztwór otwiera kanaliki zębinowe i częściowo demineralizuje powierzchnię zęba. Dzięki temu zwiększa się powierzchnia zęba, co umożliwia mikromechaniczne wiązanie się szkło-jonomeru z nim.
Oprócz zapewnienia bardziej naturalnego wyglądu, wypełnienia szkło-jonomerowe mają kilka innych zalet. Na przykład, cement szkło-jonomerowy jest w stanie uwalniać fluor, który pomaga zwalczać skutki kwasowości zębów. Efekt ten jest korzystny klinicznie, ponieważ pH zębów zostaje podniesione, co zapobiega dalszej próchnicy.
Cementy stosowane do uzupełnień szkło-jonomerowych to materiały kwasowo-zasadowe, które są wykonane z proszku szkła krzemianowego i kwasu polialkenowego. Ich głównym celem jest pomoc w odbudowie struktury zęba. Zazwyczaj stosuje się je do odbudowy struktury zębów przednich oraz do zapobiegania próchnicy. Jednak w niektórych przypadkach mogą być stosowane jako powłoka lub odbudowa rdzenia dla natychmiastowych uzupełnień.
Cementy szkło-jonomerowe są szeroko stosowane w stomatologii odtwórczej i mają wiele zastosowań. Charakteryzują się naturalną przyczepnością do powierzchni zęba i mogą być w kolorze zęba. Cementy te są również wrażliwe na wilgoć, co pomaga im związać się z zębem. Ponadto mogą być stosowane do tworzenia uzupełnień typu sandwich lub jako baza pod nakłady z żywicy kompozytowej.
Cementum
Cementum to warstwa żywej tkanki, która pokrywa korzeń zęba i stanowi miejsce przyczepu dla więzadeł przyzębia. Warstwa cementu jest widoczna po wykonaniu poziomego cięcia przez korzeń zęba. Ta warstwa cementu ma okresowy roczny wzór, który został wykorzystany do oszacowania wieku w chwili śmierci u kilku gatunków zwierząt.
Cementum jest podobne do zębiny i kości, jednak jest wyjątkowe pod wieloma względami. Nadal nie wiadomo, co kontroluje jego powstawanie i potrzeba więcej badań, aby zrozumieć, jak się rozwija. Dostępne są techniki histologiczne do badania cementu, ale większość wcześniejszych badań wykorzystywała modele gryzoni. Ze względu na mały rozmiar i szybki rozwój zębów gryzoni, badania te były trudne. Jednakże metody badań histologicznych cementu uległy znacznej poprawie. Opisano kilka barwników histologicznych, a także techniki immunohistochemiczne.
Istnieją dwa rodzaje cementu: komórkowy i acelularny. Cement acelularny jest cienki i pokrywa korzeń szyjki, natomiast cement komórkowy jest grubszy i zawiera oba rodzaje włókien. Cement acelularny jest pierwszą warstwą, która tworzy się podczas rozwoju zęba. Warstwa ta składa się z zewnątrz- i komórkowych włókien kolagenowych.
Pochodzenie cementu jest kontrowersyjne. Niektórzy badacze sugerowali, że cementum jest oddzielną warstwą zębiny. Inni twierdzili, że jest to peryferyjna warstwa zębiny. Niezależnie od pochodzenia, wydaje się być częścią zębiny.
Niektórzy badacze badali rolę minerałów w tworzeniu cementu. Na przykład, przyjrzeli się amelogeninie i mineralnym białkom adhezyjnym w tworzeniu kości i procesie cementogenezy. Naukowcy tacy jak Somerman i Fong opublikowali badania badające, jak te cząsteczki oddziałują z cementoblastami.
Miazga
Rdzeń zęba, czyli miazga, składa się z neuronów, fibroblastów, makrofagów i tkanki naczyniowej. Zawiera również komórki tworzące zębinę, zwane odontoblastami. Rdzeń zęba jest przygotowywany do klejenia poprzez wytrawianie go łagodnym roztworem kwasu.
Korzeń stanowi jedną trzecią zęba i jest osadzony wewnątrz kości, która go wspiera. W zdrowym zębie korzeń ten nie jest widoczny. Pozostała część zęba składa się z wielu warstw tkanek twardych i miękkich. Korona wykonana jest ze szkliwa, które otacza korzeń i pełni funkcję ochronną. Grubość szkliwa różni się w zależności od kształtu i położenia zęba. Jest ono najgrubsze w okolicy cuspalowej zębów trzonowych, a najcieńsze w szyjce zęba.
Podobne tematy